Νοσήματα - Λοιμώδης Ηπατίτιδα του Σκύλου

Παθογένεια: Η μόλυνση του σκύλου από τον ιό της Λοιμώδους Ηπατίτιδας γίνεται από το στόμα. Από τις αμυγδαλές με την αιματική κυκλοφορία ο ιός πηγαίνει και δημιουργεί αντίστοιχα προβλήματα στο ήπαρ, στα αγγεία, στους νεφρούς και τους οφθαλμούς.
Ένας άλλος τύπος αδενοϊού ο CAV-2 δημιουργεί στο σκύλο μία μεταδοτική αναπνευστική νόσο.
Πρόληψη: Για την πρόληψη της νόσου γίνονται με μεγάλη επιτυχία εμβόλια κατά τον 2ο, 3ο και 4ο μήνα της ζωής του ζώου και στη συνέχεια γίνονται εμβολιασμοί κάθε χρόνο εφόρου ζωής (αναμνηστικές δόσεις).
Κλινική εικόνα: Η νόσος αυτή εμφανίζεται στο σκύλο με πυρετό, ταχυκαρδία, απάθεια, ανορεξία, δίψα, έκκριμα από τα μάτια και τη μύτη, πόνος στη ψηλάφηση της κοιλιάς, εμετοί και συχνά ίκτερος στους βλεννογόνους. Ένα 20% των ζώων, μία περίπου εβδομάδα μετά την ίαση, μπορεί να εμφανίσει θολερότητα στον κερατοειδή του ενός ή και των δύο οφθαλμών ("blue eye").
Διάγνωση: Στηρίζεται στην κλινική εικόνα της νόσου και κυρίως στην απότομη εμφάνιση νόσου με πυρετό. Είναι πολύ δύσκολος ο διαχωρισμός της νόσου της Λοιμώδους Ηπατίτιδας από τη νόσο του Carre του σκύλου.
Αντιμετώπιση: Δεν υπάρχει αιτιολογική θεραπεία της Λοιμώδους Ηπατίτιδας του σκύλου. Η θεραπεία είναι συμπτωματική στηρίζεται δε στην αντιμετώπιση της αφυδάτωσης (οροί, ηλεκτρολύτες), της αναιμίας (σπάνια γίνεται μετάγγιση αίματος), και των επιμολύνσεων (αντιβιοτικά ευρέως φάσματος). Μπορεί να υπάρχει μικτή λοίμωξη από τη νόσο της Λοιμώδους Ηπατίτιδας και τη νόσο του Carre στο σκύλο.
Σημασία για την υγεία του ανθρώπου: Η νόσος της Λοιμώδους Ηπατίτιδας του σκύλου δε μεταδίδεται στον άνθρωπο.