Το Αφροδίσιο Μεταδοτικό Νεόπλασμα (ΑΜΝ) στον σκύλο

Σύντομη περιγραφή - ορισμός

Το Αφροδίσιο Μεταδοτικό Νεόπλασμα (ΑΜΝ) ή Σάρκωμα του Sticker όπως είναι επίσης γνωστό, είναι ένα νεόπλασμα του σκύλου, με ασυνήθιστες ιδιότητες και άτυπη πορεία. Συνήθως εντοπίζεται στα εξωτερικά γεννητικά όργανα και των δύο φύλων.

Παθογένεια

Το Αφροδίσιο Μεταδοτικό Νεόπλασμα (ΑΜΝ) ή Σάρκωμα του Sticker είναι ένα από τα ελάχιστα νεοπλάσματα που αποδείχθηκε ότι μπορούν να μεταδοθούν από πάσχοντα σε υγιή οργανισμό. Η μετάδοση γίνεται όταν νεοπλασματικά κύτταρα από τον πάσχοντα σκύλο εισχωρούν από λύσεις συνέχειας των βλεννογόνων του υγιούς σκύλου.

Κλινική Εικόνα

Δύο με τρεις εβδομάδες μετά τη μόλυνση εμφανίζονται οι αλλοιώσεις, που στην αρχή είναι οζίδια με σχήμα περίπου σφαιρικό, που συνθλίβεται εύκολα όταν πιεστεί από τα δάκτυλα. Σε δυο έως τέσσερις μήνες οι αλλοιώσεις γίνονται πλέον μάζες που μοιάζουν με κουνουπίδι. Στη συνέχεια, στην επιφάνεια των μαζών αυτών, αναπτύσσονται δευτερογενείς επιμολύνσεις. Στα θηλυκά σκυλιά, το νεόπλασμα εντοπίζεται κατά μήκος του γεννητικού σωλήνα από τα χείλη του αιδοίου έως και τον κόλπο. Στα αρσενικά σκυλιά, οι αλλοιώσεις εντοπίζονται στη βάση του πέους και σπανιότερα στη βάλανο του πέους. Σε σπάνιες περιπτώσεις, μπορεί να αναπτυχθεί Αφροδίσιο Μεταδοτικό Νεόπλασμα (ΑΜΝ) στο στοματικό και ρινικό βλεννογόνο και στους οφθαλμούς. Ορισμένες φορές το νεόπλασμα μπορεί να παραμείνει στο σκύλο για μεγάλα χρονικά διαστήματα, χωρίς να προκαλεί κάποια σοβαρή βλάβη. Το βασικό κλινικό σύμπτωμα είναι η αιμορραγία από το γεννητικό σύστημα του θηλυκού ή του αρσενικού ζώου αντίστοιχα.

Διάγνωση

Από το ιστορικό και τη χαρακτηριστική κλινική εικόνα, τίθεται η διάγνωση του Αφροδίσιου Μεταδοτικού Νεοπλάσματος (ΑΜΝ). Για την επιβεβαίωση απαιτείται κυτταρολογική εξέταση των νεοπλασμάτων.

Αντιμετώπιση

Η αντιμετώπιση μπορεί να γίνει με τρεις βασικούς τρόπους. Αρχικά με χημειοθεραπεία, όπου εκεί χρησιμοποιείται βινκριστίνη, μία φορά την εβδομάδα για 3 - 6 εβδομάδες. Από κει και πέρα, μπορεί να γίνει ακτινοθεραπεία, η οποία ναι μεν έχει καλά αποτελέσματα, αλλά είναι δύσκολη η εφαρμογή της στην κτηνιατρική πράξη. Τέλος, υπάρχει και η χειρουργική εξαίρεση των νεοπλασμάτων.

Μπορείτε να κάνετε λήψη του άρθρου εδώ.